Rozważany przez nas werset składa się z dwóch części. Pierwsza mówi o pewnej grupie osób, która jest błogosławiona, a druga część mówi o charakterze tego błogosławieństwa w praktyce. Skupimy się nie na nagrodzie (drugiej części), ale na tym, jak znaleźć się w tej grupie szczególnie uprzywilejowanych sług. Ten werset pada w kontekście szerszej wypowiedzi Pana Jezusa, który wspomina o dwóch odrębnych podmiotach. Wersety 35-41 mówią o szeroko rozumianych sługach, a wersety 42-48 mówią o szafarzu. Analizując te fragmenty możemy dojść do wniosku, że te dwa podmioty są inne i mają inną role (słudzy mają otworzyć powracającemu Panu drzwi, a szafarz ma dać pokarm we właściwym czasie), to jednak tym wspólnym mianownikiem, który ich łączy jest postawa czujności
zrael spotkał na swojej drodze do otrzymania obietnicy Bożej wiele trudności i wyzwań. Część tych trudności wynikała z działań samych Izraelitów, którzy wielokrotnie buntowali się przeciwko Mojżeszowi i w efekcie przeciwko Bogu. Jednakże inne trudności były spowodowane przez inne osoby oraz inne narody, zupełnie niezależnie od postępowania Izraelitów. Wszystkie te przeciwności na drodze Izraela do Kanaanu można jednak sprowadzić do jednego wspólnego czynnika - ufności w Boga. Kiedy wszystko układało się dobrze, kiedy zdarzały się cuda, wiara Izraelitów była silna, a dziękczynienie szerzyło się. Jednak gdy okoliczności przeciwstawiały się słowom Mojżesza i „zmysłowy” Izrael zaczynał wątpić w Boże obietnice, słowa oskarżeń zastępowały słowa wdzięczności.
Ostatnie rozdziały Dziejów Apostolskich przedstawiają historię apostoła Pawła, który ze względu na swoje przekonania, będąc oskarżanym przez Żydów, musiał stawać przed wieloma tronami sędziowskimi. Król Agryppa, Festus, Feliks, Rada Najwyższa, a na końcu odwołanie do cesarza całego imperium rzymskiego.
Obecne czasy są okresem globalizacji, która wpływa na wszystkie dziedziny życia. Nie patrzymy już tylko na politykę czy gospodarkę z perspektywy globalnej, ale także na podróże, gdzie najdalsze zakątki świata stają się coraz bardziej dostępne na wakacyjne wyjazdy. Ten proces globalizacji obejmuje także sferę duchowości, gdzie inspirujące elementy z różnych religii są łączone, tworząc zróżnicowane filozofie, które mają korzenie nie tylko w różnych gałęziach chrześcijaństwa, ale także w religiach wschodnich.
Apostoł Paweł zdefiniował wiarę tak: „A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.” (Hebr. 11:1). Analizując ten werset widzimy, że wiara składa się z dwóch czynników, mianowicie wiara to…
Nowo powstający zbór chrześcijański w Jerozolimie był dość delikatną strukturą ze względu na swoją młodość, co sprawiało, że zwykłe problemy i wyzwania życia codziennego były poważną przeszkodą ze względu na brak doświadczenia. Obecnie, kiedy podejmujemy decyzje w naszych zborach, mamy większą wiedzę wynikającą z doświadczeń poprzednich pokoleń, co pozwala nam przewidzieć konsekwencje naszych działań.
W chrześcijaństwie krążą dwa błędne przekonania co do osobistego poświęcenia. Pierwsze to to, które mówi, że Biblia jest dla wszystkich ludzi, a drugie, że wystarczy być chrześcijaninem, aby być zbawionym. Po pierwsze, Biblia jest dla tych, którzy zgodzili się przyjąć jej przesłanie i żyć według jej zasad. Masa ludzi, obecnie uważa, że Biblia jest w dzisiejszych czasach bezwartościowa. Po drugie, „być chrześcijaninem” nie oznacza przynależności frakcyjnej, ale wprowadzenie w codzienność zasad Biblii.
Obecnie, ludzie dążący do rozwoju swojej kariery zawodowej lub poprawy jakości życia często korzystają z biografii wielkich postaci. Czasami są to postacie historyczne, takie jak królowie, generałowie czy inne wybitne osobowości, a czasami są to współczesni liderzy światowi - takich jak Elon Musk, Jeff Bezos, Christiano Ronaldo czy Barack Obama. Każda z tych osób (oraz wielu innych) osiągnęła pewien stopień sukcesu. Jako liderzy, często inspirują innych do naśladowania ich ścieżki, podejmowania podobnych decyzji i przyjmowania odpowiedniego punktu widzenia, co może przynieść sukces w zasięgu ręki.
Po 40 latach wędrówki po pustyni, Mojżesz przed wejściem do Kanaanu dokonuje pewnych podsumowań, zwraca uwagę na najważniejsze aspekty Zakonu czy też przestrzega Izraela przed grzechami. Jest to dość szczegółowo przedstawione w pierwszych rozdziałach 5 Mojżeszowej. W tym kontekście pada zapowiedź wejścia Izraela do Kanaanu z Bożym błogosławieństwem.
W przeszłości wielu z nas nie do końca zrozumiało znaczenie tych słów jako "wielkiego zbawienia", myśląc, że odnoszą się one jedynie do nielicznych "wybranych" świętych, którzy podążają śladami naszego wielkiego Odkupiciela. Nie jest to zaskakujące, gdyż bliższe poznanie Słowa Bożego objawia nam, że Jego drogi i plany są wyższe niż nasze, tak jak niebo jest wyżej od ziemi
