Ruch opisany w Hebrajczyków 12:27, wraz z eliminacją rzeczy niestabilnych, trwa obecnie i będzie kontynuowany, aż wszystkie elementy niezgodne z Boskimi zasadami zostaną usunięte. Rezultatem tego procesu będzie „czas uciśnienia, jakiego nie było, odkąd istnieją narody” [Dan. 12:1].
Okup stanowi kluczowy element wszystkich nauk Nowego Testamentu i pełni rolę uniwersalnego miernika, pozwalającego rozróżnić, co jest prawdą, a co nią nie jest w kontekście każdego szczegółu Boskiego planu. Można go porównać do piasty koła, od której odchodzą różne szprychy, kierując się ku obręczy. W wielkim planie Boga na rzecz zbawienia ludzkości, okup jest centralnym punktem, od którego rozchodzą się wszystkie nauki, z końcowym celem w postaci pełni Bożego planu. Z każdej perspektywy, to zagadnienie jest piękne i logiczne.
Obecnie, ludzie dążący do rozwoju swojej kariery zawodowej lub poprawy jakości życia często korzystają z biografii wielkich postaci. Czasami są to postacie historyczne, takie jak królowie, generałowie czy inne wybitne osobowości, a czasami są to współczesni liderzy światowi - takich jak Elon Musk, Jeff Bezos, Christiano Ronaldo czy Barack Obama. Każda z tych osób (oraz wielu innych) osiągnęła pewien stopień sukcesu. Jako liderzy, często inspirują innych do naśladowania ich ścieżki, podejmowania podobnych decyzji i przyjmowania odpowiedniego punktu widzenia, co może przynieść sukces w zasięgu ręki.
W pierwotnych aktach stworzenia, JHWH, jako Bóg, wyraził się poprzez Logos, czyli Słowo. Długo przed powstaniem ludzkości, przed uporządkowaniem naszej planety, nawet przed stworzeniem aniołów i cherubinów, Boska moc wyraziła się poprzez Syna na poziomie duchowym – Pierworodnego u Boga, JHWH, doskonałego, pięknego – obraz samego Boga.
Psalm, który omawiamy, jest jednym z tych przypisanych do kategorii mesjańskich. Opisuje on Chrystusa jako zwiastuna dekretu od Ojca Niebieskiego, który nagradza Go za Jego wierność w roli Odkupiciela. Zgodnie z tym dekretem, Chrystus zostaje wywyższony w Królestwie i obiecano Mu dziedzictwo całej ziemi, wraz z mocą poddania wszystkiego woli Ojca. Kluczowe jest tutaj wezwanie: „Proś mnie”, co sugeruje, że Mesjasz otrzyma te dary na prośbę. Jednak panowanie nad całym światem jeszcze się nie ziściło; narody nie stały się jeszcze Jego dziedzictwem, a krańce ziemi wciąż nie są w Jego posiadaniu. Izajasz wyraźnie stwierdza, że „ciemność okrywa ziemię, a mrok narody” (Izaj. 60:2 NB).
