Pierwsze tysiąc lat istnienia człowieka zostało opisane w zaledwie pięciu rozdziałach Księgi Rodzaju. Zawierają one spis dziesięciu pokoleń pierworodnych synów: Adam (syn Boży), Set, Enosz, Kenan, Mahalaleel, Jered, Henoch, Matuzalem, Lamek i Noe. Większość z tych postaci jest jedynie wspomniana poprzez wiek ojca w momencie ich narodzin, ich własny wiek w chwili narodzin syna oraz wiek, w którym zmarli. Szczególnie wyróżnia się Set, który został wymieniony jako pierworodny syn Adama.
Bóg stawia przed ludzkością wybór pomiędzy życiem a śmiercią – życie zostaje obiecane tym, którzy przyjmują Jego wolę i są jej posłuszni, natomiast śmierć czeka tych, którzy odrzucają Bożą wolę, trwają w grzechu i nie spełniają Jego wymagań. Z perspektywy biblijnej, zarówno życie, jak i śmierć mają charakter ostateczny i wieczny – mówimy o wiecznym życiu lub wiecznej śmierci. Każdy człowiek zostanie osądzony, co ostatecznie zdecyduje o jego losie – kto osiągnie życie wieczne, a kto zostanie skazany na wieczną śmierć. Słowo Boże jasno podkreśla, że ci, którzy dostąpią wiecznego życia, będą doświadczać niekończącej się błogości.
Ludzie o wysokiej inteligencji często nie chcą zaakceptować przekonania, że Boski cel dotyczący stworzenia ziemi został już w pełni zrealizowany. W literaturze światowej nieustannie pojawiają się odniesienia do "świtu nowego dnia" lub "złotego wieku". Jednak prawdziwe wskazówki na ten temat znajdujemy nie w ludzkich pragnieniach, lecz w Bożych obietnicach.
Założyciele miasta Filadelfia, nadając mu imię oznaczające „braterską miłość”, kierowali się szlachetnymi intencjami. Chcieli podkreślić wartość pokoju, braterstwa i wspólnego dobra. Trudno zaprzeczyć, że te ideały w pewien sposób pozytywnie wpłynęły na rozwój miasta. Jednakże nie sposób również pominąć faktu, że w historii jego mieszkańcy często doświadczali konfliktów, smutku, a nawet śmierci z powodu niezgody i braku miłości. Początkowo może to wywoływać zdziwienie – dlaczego zło wydaje się bardziej powszechne niż sprawiedliwość? Biblia wyjaśnia, że cała ludzkość ma naturalną skłonność do grzechu, tak jak iskry unoszą się ku niebu. Pytanie brzmi, czy pierwsi mieszkańcy Filadelfii byli bardziej cnotliwi i bliżsi Boga niż ich dzisiejsi potomkowie?
Kiedyś interpretowaliśmy biblijne stwierdzenie, że Stwórca potępił cały ród Adama z powodu jego „pierworodnego grzechu”, w sposób niesprawiedliwy i nieżyczliwy. Teraz, w świetle coraz jaśniejszego zrozumienia Słowa Bożego, mamy przywilej widzieć to inaczej. Dostrzegamy, że Bóg nie tylko nie popełnił niesprawiedliwości wobec potomstwa Adama, ale wręcz przeciwnie – okazał im wielką łaskę w tej szczególnej kwestii, a Jego działania były w najlepszym interesie ludzkości. Obawiamy się, że to stwierdzenie może wydawać się paradoksalne dla tych, którzy nie uzyskali jeszcze pełnego zrozumienia Bożego planu.
Ostatnie rozdziały Dziejów Apostolskich przedstawiają historię apostoła Pawła, który ze względu na swoje przekonania, będąc oskarżanym przez Żydów, musiał stawać przed wieloma tronami sędziowskimi. Król Agryppa, Festus, Feliks, Rada Najwyższa, a na końcu odwołanie do cesarza całego imperium rzymskiego.
Obecne czasy są okresem globalizacji, która wpływa na wszystkie dziedziny życia. Nie patrzymy już tylko na politykę czy gospodarkę z perspektywy globalnej, ale także na podróże, gdzie najdalsze zakątki świata stają się coraz bardziej dostępne na wakacyjne wyjazdy. Ten proces globalizacji obejmuje także sferę duchowości, gdzie inspirujące elementy z różnych religii są łączone, tworząc zróżnicowane filozofie, które mają korzenie nie tylko w różnych gałęziach chrześcijaństwa, ale także w religiach wschodnich.
Obecnie świadkami jesteśmy konfliktu, jakiego dotąd nie zaznaliśmy w annałach ludzkości. W dobie, gdy ludzka cywilizacja stoi na krawędzi zagłady, obecne okoliczności zyskują głębokie znaczenie, szczególnie w kontekście boskiego planu dla świata.
Mimo że nauczania św. Pawła nie były pierwotnie skierowane do osób postrzeganych jako świeckie, zawierają one uniwersalne przesłanie, które może służyć jako cenne wskazówki dla każdego. Powszechnie przyjmuje się, że istnieje silna więź pomiędzy czystością a pobożnością, co jest zasadą akceptowaną przez wiele zaawansowanych kulturowo społeczeństw. Osoby uchodzące za czyste i nieskalane często są postrzegane jako wcielenie piękna, podczas gdy brud i moralne zepsucie spotykają się z powszechnym potępieniem, nawet wśród tych, którzy sami nie cieszą się nieskazitelną reputacją.
W obecnych czasach, w atmosferze powszechnego ożywienia i rozwiniętej niezależności myślowej, coraz więcej osób zdaje sobie sprawę z nadzwyczajnej władzy umysłu nad ciałem. Niektórzy nazywają to nowym zjawiskiem, używając nawet terminu "Nowa Myśl". Inne określenia obejmują Chrześcijańską Naukę, terapie psychiczne, hipnotyzm, kuracje umysłowe itp. Co ciekawe, wszyscy ci twórcy znajdują najbardziej wyraziste wyrazy dla swoich przekonań w słowach Pisma Świętego, mimo że często odrzucają same nauki Biblii, nie zawsze je zrozumiejąc. Przytoczę kilka przykładów ich ulubionych cytatów: "Tak, jak człowiek myśli w sercu swoim, takim jest" – Przyp. 23:7 KJV; "Ale przemieniajcie się przez odnawianie umysłu waszego" – Rzym. 12:2 NB; "W toż wyobrażenie przemienieni bywamy z chwały w chwałę, jak od Ducha Pańskiego" – 2 Kor. 3:18; a także: "Cobykolwiek człowiek sieje, to też żąć będzie" – Gal. 6:7 (Przyp. 4:20‑22).
Słowa zawarte w naszym tekście brzmią donośnie, niezależnie od perspektywy, z jakiej je analizujemy. Dla naszych przyjaciół o różnych przekonaniach, którzy utrzymują, że śmierć oznacza zakończenie wszelkiej nadziei, te słowa powinny brzmieć nie tylko donośnie, ale także niezmiernie przerażająco. Obserwują, jak ich przyjaciele i sąsiedzi umierają, a statystyki wskazują, że dziewięćdziesiąt tysięcy mieszkańców tego kraju odchodzi z tego świata w ciągu zaledwie dwudziestu czterech godzin.
Święty Paweł wykazał się wyjątkową wielkością ducha, zwłaszcza w kontekście swojego niesłabnącego oddania Panu i Jego sprawie. Jego lojalność doprowadziła go do wielu trudnych doświadczeń, które warto wspomnieć w naszym kontekście. Poświęcił swoje życie w służbie dla Chrystusa w takim stopniu, że wielu uważało go za nierozumnego i nawet oskarżało o szaleństwo. Wielokrotnie spotykały go ciosy i biczowanie, ponieważ niektórzy próbowali go oskarżyć o zakłócanie pokoju, chociaż sami prowokowali zamieszki, a winę za to zrzucali na niego w celu zaszkodzenia jego reputacji, zatrzymania jego służby i realizacji własnych celów. Niekiedy nawet znalazł się w więzieniu, a raz nawet stanął na krawędzi życia i śmierci.
