Obrządki paschalne, jako jedno z pierwszych zarządzeń Bożej łaski wobec narodu izraelskiego, stanowią obraz tego, co Jezus Chrystus ustanowił w eucharystii, czyli komunii świętej. Apostoł w naszym tekście wyjaśnia, że żydowska Pascha była zapowiedzią, obrazem lepszych rzeczy, czyli prawdziwej Paschy, którą my, chrześcijanie, obchodzimy. Nasza wiedza nie opiera się wyłącznie na żydowskich obrazach, ponieważ posiadamy jasne, Boskie oświadczenia przekazane przez Jezusa i Jego apostołów, dotyczące relacji między Chrystusem a Jego Kościołem oraz specjalnego zbawienia wybranych. Niemniej jednak, w obrazie Paschy znajdujemy wiele szczegółów, które pomagają nam zrozumieć ich duchowe znaczenie.
W chrześcijaństwie krążą dwa błędne przekonania co do osobistego poświęcenia. Pierwsze to to, które mówi, że Biblia jest dla wszystkich ludzi, a drugie, że wystarczy być chrześcijaninem, aby być zbawionym. Po pierwsze, Biblia jest dla tych, którzy zgodzili się przyjąć jej przesłanie i żyć według jej zasad. Masa ludzi, obecnie uważa, że Biblia jest w dzisiejszych czasach bezwartościowa. Po drugie, „być chrześcijaninem” nie oznacza przynależności frakcyjnej, ale wprowadzenie w codzienność zasad Biblii.
Kiedy Bóg wezwał naród Izraela z Egiptu, miał zamiar nawiązać przymierze poprzez Mojżesza. To przymierze obiecywało, że jeśli Izraelici będą przestrzegać Bożego Zakonu, unikną potępienia i otrzymają życie wieczne. Jednak nieprzestrzeganie tego przymierza wiązało się z karą śmierci. Mimo starań Izraelitów, którzy starali się żyć zgodnie z Zakonem, nadal umierali tak samo jak inni ludzie
