Powyższy fragment opisuje naszego umiłowanego Odkupiciela jako człowieka pełnego cierpienia i smutku, który „wylał swoją duszę” na śmierć. Jego ofiara za grzech miała na celu odkupienie duszy Adama, która została utracona na skutek grzechu, co wpłynęło na cały jego ród, uwikłany w grzech i skazany na śmierć. Apostoł przypomina nam, że przez nieposłuszeństwo jednego człowieka grzech wszedł na świat, a śmierć była jego konsekwencją (Rzym. 5:12). Zatem gdyby nie było grzechu, nie byłoby również śmierci – obie te rzeczy to przekleństwo, które naznaczyło całą ziemię.
Bóg stawia przed ludzkością wybór pomiędzy życiem a śmiercią – życie zostaje obiecane tym, którzy przyjmują Jego wolę i są jej posłuszni, natomiast śmierć czeka tych, którzy odrzucają Bożą wolę, trwają w grzechu i nie spełniają Jego wymagań. Z perspektywy biblijnej, zarówno życie, jak i śmierć mają charakter ostateczny i wieczny – mówimy o wiecznym życiu lub wiecznej śmierci. Każdy człowiek zostanie osądzony, co ostatecznie zdecyduje o jego losie – kto osiągnie życie wieczne, a kto zostanie skazany na wieczną śmierć. Słowo Boże jasno podkreśla, że ci, którzy dostąpią wiecznego życia, będą doświadczać niekończącej się błogości.
Nauka biblijna ostrzega nas, że Szatan, poddany własnym ambicjom, zbuntował się przeciwko Bogu i Jego władzy. Od tamtej pory stara się on wykorzystać każdą okazję, aby zniekształcić nasze myśli i odwrócić je od naszego Stwórcy. Próbując przedstawić Jego dobroć jako coś złego i ciemność jako coś świetlnego, Szatan odniósł znaczący sukces. Wspołczesny stan świata świadczy o jego wpływie.
