„Od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem” (Psalm 90:2).
„Ja Pan, toć jest imię moje, a chwały mojej nie dam innemu” (Izaj. 42:8).
„Ale my mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko” (1 Kor. 8:6).
„Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest” (5 Mojż. 6:4).
Pisma Święte pouczają nas o istnieniu osobowego Boga, Ojca, który jest Źródłem życia dla wszystkich istot, a także o Jego transcendentnej naturze, jako Tego, który „mieszka w wieczności” (Izaj. 57:15). Święty Paweł zwraca uwagę, że wśród pogan istnieje wielu bogów i panów, lecz dla nas jest tylko jeden Bóg, Ojciec, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, który jest Jego wybranym Przedstawicielem w relacji z ludzkością. Zgodnie z tym, aby “każde kolano się zgięło na niebie i na ziemi i pod ziemią, i każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga, Ojca” (Filip. 2:11).
Pismo Święte opowiada o „początku stworzenia Bożego”, co sugeruje istnienie czasu przed samym aktem stworzenia, gdy Bóg, Jahwe, istniał sam – jako Ten, który „mieszka w wieczności”. Przed istnieniem Michała czy Mesjasza, Bóg był już sam w swojej wieczności. On sam był „początkiem stworzenia Bożego” i „pierworodnym wszystkich rzeczy stworzonych” (Obj. 3:14; Kol. 1:15). Jako pierwszy został objawiony, ukazując Boskie przymioty (Jan 1:18).
Wspaniałe Boskie przymioty
Ten Wszechmocny Bóg, JHWH, samowystarczalny i niezmienny, jest naszym Bogiem – taki sam wczoraj, dzisiaj i na wieki.
Każda cecha Boskiego charakteru pozostawała niezmieniona przez całe wieki, ale nie zawsze była ona objawiona. Proces stwarzania prowadził do stopniowego odkrywania Boskiego charakteru, a każdy etap tego procesu rodził nowe istoty zdolne do poznania Tego, który jest Wieczny. Nie jest absurdalne przypuszczenie, że moc twórcza Boga będzie nadal działać w przyszłości.
Obecnie fotografie astronomiczne ujawniają około 125 milionów słońc, wokół których krążą systemy podobne do naszego słonecznego, z Ziemią jako częścią jednego z nich. Na podstawie Pisma Świętego można rozważyć, że Boże dzieło porządkowania tych setek milionów planet będzie trwać przez całą wieczność. Dzieło Bożej łaski, które rozpoczęło się na Ziemi, może kontynuować się nie tylko w związku z systemami planetarnymi, które znamy, ale także z milionami systemów planetarnych tak odległych, że nie jesteśmy w stanie ich dostrzec.
Dozwolenie zła
Niewątpliwie metody Boże w związku z innymi światami i ich mieszkańcami objawią wieloraką mądrość. Na podstawie Biblii możemy zrozumieć, że choć dozwolenie zła na ziemi było mądrą decyzją, niekoniecznie musi tak być w przypadku innych światów. Wszechświaty te będą porządkowane, rozwijane i zaludniane przez wspaniałe stworzenia, które będą chwalić wielkiego Stwórcę, unikając doświadczeń grzechu i śmierci, jakie spotkały ludzkość na ziemi.
Czy nie widzimy szerszego sensu dozwolenia zła na ziemi – panowania grzechu i śmierci, które przez wieki zdawało się hańbić Stwórcę, ludzkość i zadziwiać aniołów? Jedynie poprzez zrozumienie, że Królestwo Mesjasza przyniesie porządek w tym chaosie, możemy właściwie ocenić tę kwestię i docenić wielkość Boga.
Patrząc przez pryzmat spełnienia Boskich zamysłów wobec ludzkości, możemy dostrzec Boską mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc. Pierwsza lekcja dotyczy sprawiedliwości – że grzech prowadzi do cierpienia i w końcu do śmierci. Druga lekcja mówi o Boskim współczuciu i miłości, które zostały ukazane przez zesłanie Odkupiciela i Jego późniejsze wywyższenie, oraz poprzez gromadzenie „wybranego” Kościoła, który będzie współrządził w chwale i błogosławieństwie odkupionego rodzaju. Królestwo Mesjasza, które ma zostać ustanowione, wyzwoli ludzkość z grzechu, smutku i śmierci, dając każdemu możliwość powrotu do doskonałości, łaski Bożej i życia wiecznego.
W końcu, patrząc z perspektywy spełnienia wielkich zamysłów Boga, objawi się Jego wszechwiedząca mądrość. Nawet dozwolenie na panowanie grzechu i śmierci przyniesie chwałę Bogu oraz będzie źródłem błogosławieństwa i nauki dla Jego stworzeń. Wówczas wszyscy uznają wielkość swego Stwórcy i będą dążyć do absolutnej sprawiedliwości i doskonałości.
Rezultat, jak przewiduje Pismo Święte, będzie taki, że wszyscy nauczą się czynić sprawiedliwość i nienawidzić nieprawości, a całe stworzenie będzie wielbić Boga i Baranka (Obj. 5:13‑14).
Jeśli rozważymy przyszłość w kontekście Boskich zamysłów wobec milionów światów, możemy przypuszczać, że ci, którzy zostali użyci przez Pana do początkowego rozwoju Bożego planu na ziemi, będą przygotowani do służby jako Boscy przedstawiciele dla innych światów. Odkupiciel i Jego wybrani będą z pewnością kwalifikowani do dalszej służby po tym, jak pomogą ludzkości podnieść się ze stanu grzechu i śmierci. Co się stanie z ludzkością po jej uszlachetnieniu podczas chwalebnego królowania Mesjasza? Będą oni przygotowani do zaświadczania o sprawiedliwości i miłości Bożej w innych światach, dzieląc się historią upadku, odkupienia, oraz lekcjami, które przyswoili.
Niezmienny
Cechy Boskiego charakteru – mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc – istniały już przed stworzeniem świata, jednakże wówczas nie było nikogo, kto mógłby docenić Boga. Pełne objawienie Jego chwały będzie możliwe dopiero w ramach doskonałego Planu Wieków. Jak zapisano w Abak. 2:14, “ziemia będzie pełna poznania chwały Pana, jak morze wodami jest wypełnione”, a wówczas “Jego chwała objawi się, i ujrzy to wszelkie ciało pospołu” (Agg. 2:8; Izaj. 40:5).
Święty Paweł zapewnia nas, że każdy aspekt Boskiego planu był znany Bogu jeszcze przed założeniem świata. Rzeczy te Bóg zamierzył w sobie przed założeniem świata. Proces tworzenia, który trwał przez tysiące lat, był zaplanowany w umyśle Bożym. Aniołowie również mieli udział w tym planie, choć dokładny zakres ich zaangażowania nie jest nam znany. Następnie został stworzony człowiek, „mało mniejszy od aniołów”, ukoronowany ziemską godnością na wyobrażenie i podobieństwo swego Stwórcy.
Te stworzenia, zarówno anioły, jak i ludzie, były doskonałe na swoim poziomie. Każde było wolną, moralną istotą stworzoną na obraz i podobieństwo Boga. Bóg zamierzał, aby Jego stworzenia cieszyły się życiem i szczęściem, będąc obdarzonymi Jego Boskimi cechami.
Rozumne istoty były nazywane „synami Bożymi”, dopóki zachowywały swoją doskonałą wierność wobec Niego, swego Stworzyciela i Ojca. Bóg pragnął nie tylko sprawić przyjemność swoim stworzeniom poprzez ich stworzenie, ale także ukazać swoją wielkość i doskonałość, aby mogły się Nim wiecznie cieszyć, a On nimi.
Nie należy sądzić, że wszechmocny Bóg był samotny przed stworzeniem świata. Nie potrzebował towarzystwa, by uzupełnić swoje szczęście. Jego radość płynęła z tworzenia, aby Jego stworzenia mogły cieszyć się odzwierciedlaniem Jego Boskich cech.
Bóg przewidział katastrofę ludzkości spowodowaną przez grzech. Ta katastrofa nie zniszczyła Boskiego planu, lecz pozwoliła na pełniejsze objawienie cech Bożego charakteru, które powinny być należycie doceniane i naśladowane przez wszystkie Jego rozumne stworzenia.
Księga zapieczętowana siedmioma pieczęciami
Gdy Bóg pragnął objawić swoją wielkość oraz sposób działania zgodnie z własną wolą, uczynił to symbolicznie w Księdze Objawienia. Wizja przedstawia tron Wiekuistego jako miejsce Boskiej mocy i autorytetu we wszechświecie, a aniołowie jako usługujące duchy. W prawej ręce Boga znajduje się księga, symbolizująca jego władzę i pieczę. Ta księga, zapisana wewnątrz i na zewnątrz, została “zapieczętowana siedmioma pieczęciami”, ukrywając w sobie Boskie zamysły. Już przed założeniem świata była w ręku Wiekuistego. Bóg udzielał pewnych wskazówek odnośnie jej treści, zawartych zarówno w Zakonie, jak i przez proroków, ale była to nadal tajemnica, której nikt nie mógł zrozumieć do “słusznego czasu” (1 Piotra 1:10‑12).
Boski plan nie był jedynie zapieczętowany i ukryty, lecz Bóg postanowił przekazać go jedynie godnemu, by stać się jego wybawcą, przedstawicielem, który przeprowadzi te zamierzenia. Ten zaszczyt miał być ujawniony tylko temu, kto okazał się godny stać się Mesjaszem, Wybawcą, Prorokiem, Kapłanem, Sędzią, Królem Izraela, zanim świat został założony.
Chociaż Odkupiciel był wysoko postawiony w radach Boga przed swoim przyjściem na świat, nie miał pełnej wiedzy o Boskim planie. Jednakże ze względu na swoje wysokie stanowisko, doskonałość i posłuszeństwo, otrzymał przywilej stać się Odkupicielem ludzkości poprzez osobiste poniżenie i śmierć. Następnie, jeśli pozostał wierny w swoim dziele, miał zostać wyniesiony i uwielbiony, przekształcony w boską naturę, i doprowadzić Boski plan do końca. Musiał najpierw wykazać poświęcenie i wierność wobec Ojca, zanim mógł poznać Boski plan dotyczący błogosławieństwa całej ludzkości.
„Godzien jest ten Baranek”
Wszystko to zostało opisane w Księdze Objawienia (Obj. 5). Pojawia się pytanie: Kto jest godzien otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie oraz wypełnić plany Boże? Nikt nie okazał się godzien! Ostatecznie jednak ktoś został uznany za godnego. Opuszczając chwałę niebieską, poniżył się, stał się “człowiekiem”. Co więcej, jako człowiek poświęcił się całkowicie, aby spełniać wolę Ojca aż do śmierci na krzyżu. Apostoł mówi: “Bóg wywyższył Go nade wszystko” i obdarzył go pozycją, która przewyższała wszystkich (Filip. 2:7‑9). Powierzył Mu realizację wszystkich Boskich zamiarów i przekazał Mu księgę wraz z prawem jej otwarcia i zrozumienia jej przesłania.
Jan widział w symbolicznym obrazie Baranka, który był właśnie zabity, a jednocześnie anioł ogłaszał zwycięstwo Lwa z pokolenia Judy. Jezus okazał się godny, dlatego też miał pełne prawo zrozumieć i wypełnić plany Boże. Zabity Baranek symbolizował dzieło Jezusa, poczynając od dnia, gdy w wieku trzydziestu lat oddał się jako ofiara. Umarł dla siebie i dla świata. Gdy pomyślnie wykonał swoje wielkie zadanie, zawołał na Kalwarii: “Wykonało się”.
Ten wspaniały Zwycięzca został wtedy uznany przez Boga i przez świętych aniołów za godnego, aby Ojciec powierzył Mu wykonanie każdego szczegółu Boskiego planu: “Godzien jest ten Baranek zabity wziąć (…) cześć i chwałę”, panowanie i moc (Obj. 5:12). Jednak Jezus jeszcze nie dokończył powierzonego Mu dzieła. Ojciec wywyższył Go i posadził po swojej prawicy – miejscu Bożej łaski – gdy zakończył okazywanie swojej wierności aż po śmierć. Dotychczas rozpoczął jedynie swoje wielkie dzieło. Błogosławieństwo Kościoła jako “oblubienicy, małżonki Barankowej” jest pierwszym krokiem w wspaniałym planie, który jeszcze się nie zakończył. Po nim nadejdzie błogosławieństwo dla całego świata, dla wszystkich narodów, nie tylko żywych, ale i umarłych. Tym, których On obecnie powołuje, aby stali się Jego oblubienicą, oznajmił On: “Kto zwycięży, temu dam zasiąść ze Mną na moim tronie, tak jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z Ojcem moim na Jego tronie” – Obj. 3:21.
“Ale mamy tylko jednego Boga” (1 Kor. 8:6) – mówi Apostoł. Wszystka mądrość i moc należą do Niego. Najnowsze osiągnięcia w dziedzinie elektryczności pomagają nam w pojmowaniu Jego wielkości. To, co człowiek może osiągnąć za pomocą telefonu czy telegrafu, tylko w ograniczonym stopniu ukazuje nam nieograniczone możliwości Wiekuistego – od wieku do wieku, Boga. Lecz nasze poznanie Boskiej sprawiedliwości i miłości zaspokaja nasze serca – nasz Wielki Stwórca staje się naszym Ojcem.
